Sayyed Jalaloddin Mojtabavi, Surah 79: Those who drag forth (An-Naazi'aat)

=> Surahs

[1] سوگند به آن كشندگان- يا بركنندگان- به نيرو و به سختى- فرشتگانى كه جانهاى كافران را به قوت و شدت گيرند-

[2] و سوگند به آن بازگيرندگان بازگرفتنى به نرمى و آسانى- فرشتگانى كه جانهاى مؤمنان و نيكان را به نرمى از تن بازگيرند و بيرون برند-

[3] و سوگند به آن شناكنندگان شناكردنى- فرشتگانى كه آمد و شد مى‌كنند، يا شناوران آسمانى مانند ستارگان و ماه و خورشيد-

[4] پس به آن پيشى‌گيرندگان پيشى‌گرفتنى- در فرمانبردارى-

[5] پس به آن تدبيركنندگان كارها- فرشتگانى كه تدبير امور خلق مى‌كنند- [كه هر آينه برانگيخته مى‌شويد]،

[6] در روزى كه آن لرزاننده- دميدن نخست- همه آفريدگان را بلرزاند،

[7] در حالى كه لرزاننده ديگرى در پى آن در آيد- دميدن دوم كه برانگيختن با آن است-.

[8] دلهايى در آن روز تپنده و لرزان است.

[9] ديدگانشان فروخفته است- از ترس-.

[10] [منكران بعث‌] گويند: آيا ما [پس از مرگ‌] به حال نخست بازگردانيده مى‌شويم؟!

[11] آيا آنگاه كه استخوانهايى پوسيده گشتيم؟!

[12] گفتند: آنگاه آن بازگشتى زيانبار است- از روى استهزا مى‌گفتند كه اگر ما را بازگشتى باشد زيانكار باشيم زيرا آن را دروغ مى‌انگاشتيم-.

[13] پس همانا آن بازگشت يك بانگ انگيزنده است و بس- كه اسرافيل دردمد-

[14] كه ناگاه بر روى زمين فراآيند.

[15] آيا داستان موسى به تو رسيده است- تا تو را دلدارى باشد بر تكذيب قوم-؟

[16] آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى بخواند

[17] كه به سوى فرعون برو كه او سركشى كرده است.

[18] پس بگو: آيا تو را هيچ ميل و رغبتى هست كه به پاكى گرايى؟

[19] و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا بترسى- و سركشى نكنى-؟

[20] پس آن نشانه بزرگتر- عصا و يد بيضا- را به او بنمود.

[21] پس تكذيب كرد و نافرمانى نمود.

[22] سپس پشت كرده مى‌كوشيد- در هلاكت موسى-.

[23] پس [همه را] گرد آورد آنگاه آواز داد

[24] گفت: منم خداى برتر شما.

[25] پس خداوند او را به كيفر آن جهان- دوزخ- و اين جهان- غرق‌شدن- بگرفت.

[26] هر آينه در اين عبرتى است براى هر كه بترسد- از خدا يا از عذاب-.

[27] آيا شما به آفرينش سخت‌تريد يا آسمان كه آن را برافراشت

[28] سقفش را فراداشت و آن را راست و بسامان كرد.

[29] و شبش را تاريك ساخت و روزش را بيرون آورد.

[30] و زمين را پس از آن بگسترانيد.

[31] [و] از آن آبش و گياهانش- يا چراگاهش- را بيرون آورد.

[32] و كوه‌ها را [بر آن‌] استوار و پابرجا گردانيد.

[33] تا شما و چارپايانتان را بهره‌مندى و كالايى باشد.

[34] پس چون آن بلاى سخت بزرگ- روز رستاخيز- بيايد،

[35] روزى كه آدمى آنچه كوشيده است به ياد آرد

[36] و دوزخ براى هر كه ببيند- او را بينايى باشد- آشكار شود [و مردم در آن روز دو گروه شوند]

[37] و اما هر كه سركشى كرده از حد درگذشت،

[38] و زندگى اين جهان را برگزيد،

[39] پس همانا دوزخ جايگاه اوست.

[40] و اما هر كس كه از مقام پروردگار خود- يا از ايستادن در پيشگاه پروردگارش- ترسيد و خويشتن را از آرزو و كام دل بازداشت،

[41] پس همانا بهشت جايگاه اوست.

[42] تو را از روز رستاخيز مى‌پرسند كه هنگام آمدن آن كى خواهد بود؟

[43] تو از ياد آن در چه چيزى؟- از هنگام آمدن آن چه خبر دارى-؟

[44] [دانش‌] پايانه و سرانجام آن با پروردگار توست.

[45] تو تنها هر كس را كه از آن مى‌ترسد بيم‌دهنده‌اى و بس- آنچه به تو مربوط است همين است-.

[46] گويى كه آنان روزى كه آن را ببينند درنگ نكرده‌اند- در دنيا يا در گور- مگر شامگاهى يا چاشتگاهى.

=> Previous | Next

=> Powered by Al Quran Cloud