"stormar" eftir elinborg

gloym meg ei

tá eg eri farin

burtur frá hesi vøkru verð

gloym meg ei

ger meg til eitt minni

sum tú kanst hava tætt við tína lið

ver hjá mær tá náttin gerst kvirr

halt um meg tá eg stúri

finn mær veg har eg kann finna frið

tá stormar herja á meg

var eg her?

minnist tú meg?

havi eg sett míni spor?

hita meg tá kuldin tekur yvir

og vak meg tá dreymar fanga meg