Lubię swoje codzienne nawyki. Rutyna znanych czynności układa mi dzień. Lubię ją, lubię strukturę, która z nich wynika. Mój dzień rozpięty jest pomiędzy poranną jogą a wieczornym uzupełnianiem dziennika. Aż do niedawna nie byłem świadomy, jak bardzo moje nawyki związane są z fizyczną przestrzenią.
Przez ostatnie cztery tygodnie byłem na wyjeździe. Mimo że teoretycznie powinno być mi łatwiej wykonywać swoje nawyki – byłem sam, bez rodziny, bez psów – to w praktyce było to bardzo trudne. Bardzo szybko zaczęło się przestawianie budzika, potem pomijanie porannego treningu, bo brakowało czasu przed wyjściem do biura. Popołudnia w hotelu, w obcym mieście też nie miały swojej zwyczajowej struktury. Nic nie było „normalne”.
A potem wróciłem i wszedłem w swoją codzinną rutynę, w zestaw codziennych nawyków od razu. Jak w dobrze znane, wygodne, domowe kapcie. Znana domowa przesteń i związane z nią triggery nawyków: znany kawałek podłogi, na którym zawsze rozkładam matę do jogi, półka nad biurkiem, na której trzymam notes... Przestrzeń współtworzy moje nawyki.
text/gemini; lang=pl_PLThis content has been proxied by September (3851b).