=> Inicio 🚀 | gemlog

Trail Serra do Barbanza

=> cartaz na zona de meta

Desde o Mirador da Curotiña, sobre A Pobra do Caramiñal pasamos unha boa mañán dando unha volta pola serra.

=> Mirador da Curotiña, localización en OpenStreetMap

=> perfil da ruta feita, imaxe na web

26km, con 1200m. de desnivel

día 3 de maio

hoxe póñome a escribir a crónica do acontecido a mediados de Abril na Pobra do Caramiñal, con esto te digo ná y te lo digo tó.

=> Copio e pego do diario

A carreira foi ben, mellor do agardado e aprendín algunhas cousas. Libre de levar un golpe tampouco pensaba que non fose chegar a meta ou que me dera unha volta, pero esperaba "sufrir" máis, ou sufrir algo! E non foi así. Saín atrás de todo tranquilo e deixándome levar, falando coa xente (xa está aquí o pesao!!), mirando a paixase, notando o cheiro de árbores e flores, vendo unicornios e arcos da vella, etc. etc. O caso é que me deixei ir "sen forzar", non fun de paseo, pero sí cómodo. Nos tramos de correr puiden correr (suave) e nas subidas notaba que podía andar con certa forza. Cheguei ao punto máis alto da ruta, onde quedaban 4 ou 5 quilómetros e entón decidín subir un punto a intensidade e intentar adiantar a uns fulanos que vía aló ao lonxe. Aquí ao final si que me apretou un pouco máis, pero como xa era o final non tiña problema con asfixiarme un puntiño. Cheguei bastante enteiro a meta.

É dicir, físicamente ben. Controlando o ritmo e deixando pasar os quilómetros.

Que lido esto agora, parece que fun pasear. Cando estás alí correndo non hai tanta diferenza entre ir tranquilo e ir como podes.

=> vista desde a subida máis importante

a media subida do río Pedras, as corredoras a man esquerda e a ría de Arousa ao fondo

O que aprendín é que con cabeza e correndo con xeito podo chegar lonxe. Sufrir xa me vai tocar pronto, pero canto máis poida retrasalo pois mellor. Fixen ben os cambios de correr a andar. Terceiro, tamén bebín con tino, repartindo ben a auga e iso que apretaba algo o calor (para ser abril). Comín tranquilo unha galleta e un plátano nos dous avituallamentos, tampocuo sentín fame (pero esto é habitual).

A loxística foi ben neste caso tamén. Chegoume con beber aos poucos, sen encher a barriga de auga e comín o xusto.

=> comezo da subida do km11

xusto ao pasar unha pequena ponte de pedra, ao mezo da subida ao Río (rego) Pedras, no km11

=> Inicio 🚀 | gemlog